عشق یک احساس و عاطفه عمیق و دوطرفه هست که اهمیت دادن و توجه داشتن رو شامل میشه. عشق وجه مثبت داره و یک نیرو یا احساس پیش برنده و هدایت کننده هست. در واقع عشق نیرویی محرکه که عاشق رو به سمت معشوق هدایت می کنه. عشق دوست داشتن رو شامل می شه ولی برعکس اون صادق نیست و هر دوست داشتنی عشق محسوب نمی گردد. عشق نیرویی پیونده دهنده است. در عشق پیشرفت و هدایت و رشد نهفته است. هر چه عاشق و معشوق به هم نزدیکتر بشن عشق قوی تر میشه.
پس حالا که باید مثال بزنم، می گم که از دید من چیزی به عنوان عشق یک طرفه وجود نداره -چون در تعریفش گفتم دو طرفه هست یا مثلا اگر بگیم من عاشق این غذا هستم منظور همون دوست داشتن یا خوش اومدنه چون عشق دو طرفه هست و در مورد موجودات دارای آگاهی و احساس صدق می کنه...
آها راستی از دید من چیزی به عنوان عشق در یک نگاه هم وجود نداره.
در ضمن هر چیزی که باعث رشد هم بشه عشق نیست، مثلا در سریال شهرزاد ، قباد عاشق شهرزاد نبود هرچند که حسی که به شهرزاد داشت باعث رشدش شد به نظر من حسی که قباد داشت نوعی میل یا خواستن شدید بود، نوعی حس مالکیت شاعرانه! در ترکیب با حس وابستگی...عشق ناگهانی رخ نمیده ، پس بعد از همه این کش و قوس ها می شد بین شهرزاد قباد عشق ایجاد بشه که کارگردان نخواست D:
