فرک (Ferak) :
بچه ها من گفتم سفارتخونه مدل مدرنش نیاد توی ذهنتون ها، یک همخون شاه مثل فرزند ، خواهر یا برادر در این حد نزدیک میره توی سرزمین دیگه ، یک کمی شبیه گروگان. یعنی ترکیبی از دید متمدن سفیر و مدل باستانی نگه داشتن نزدیکان شاه به عنوان گروگان. با این شخص در زمان صلح به خوبی برخورد میشه و ممکنه کلی چیز درباره سرزمین دیگه یاد بگیره چون توی دربار رفت و آمد داره و البته باعث میشه میل به جنگ فروزی در سرزمینش برای حفظ جان اون کم بشه. البته به خاطر جایگاهی که داره میتونه توی مراودات دو سرزمین تاثیر مثبتی بذاره و ... . حتی ممکنه با شخصی همتراز خودش توی سرزمین دیگه ازدواج کنه تا دوستی دو سرزمین مستحکم تر بشه. در ضمن و در آخر کار سفیر و پیام رسان هم داره.
حالا باز سرزمین من اینو پیشنهاد داده اینکه میخواید قبول کنید یا نه با خودتونه
اینو پیشنهاد دادم تا علاوه بر جنگ بهانه دیگه ای هم باشه واسه سرزمینها که با سرزمین دیگه مراوده داشته باشن، در واقع اینو واسه صحنه های غیر جنگی پیشنهاد دادم.
این که شما با باسمن نباید مراوده داشته باشید هم قسمت شکننده عهدنامه از سمت منه چون قرار هست صلح پایدار نباشه، ممکنه شما بعدا با باسمن ها مراوده کنید. به نظرم همتون یه قسمت شکننده صلح پیش بینی کنید بد نیست.
به نظرم پیشنهاد خیلی پیچیده ای هست ولی در عین حال فرصت های زیادی رو هم در داستان نویسی ایجاد می کنه که هر نویسنده بتونه در شرایط صلح در مورد سرزمین های دیگه هم چیز بنویسه، من با این پیشنهاد موافقم، حالا از همخون های مستقیم شاه هم اگر نشد با یک نجیب زاده ی مهم.
