آغوش اجباری
قسمت سی و نهم
- نمی خوای چیزی بگی ؟
- چی بگم مامان ؟
- دخترم ,ما خوشبختیتو می خوایم ... تو چرا نمی فهمی ؟
- مادر تو می دونستی , خبر داشتی من محمدو دوست دارم ... نمی تونم ... خواهش می کنم شمام اینو بفهمین
- بسه حنا .. هر چی با زبون خوش بهت می گم , حالیت نمی شه ... اونا تو رو خواستگاری کردن و من و
بابات هم صلاحتو ازدواج با حسام می بینیم ...
اگه قرار بود محمد تو رو بخواد , ما بیخودی تا بعد سیزده نموندیم ... بیخودی برنگشتیم خونه عموت ... منتظر بودیم حرفی بزنن ولی هیچی نگفتن
- مامان , زن عمو راضی نمی شه
- دختر اینا بهانه س ... می دونی حسام چی گفته ؟
حرفشو قطع کرد و بهم نگاه کرد
منم با چشایی پر از سوال به مامان چشم دوختم ...
- گفته تا نرین حنا رو واسه من خواستگاری نکنین من باهاتون برنمی گردم شهرستان
محمد اگه واست تلاشی می کرد یه چیزی
ولی اون چند ساله بهونه میاره دخترم
اشکام ریختن ... چی می گفتم ؟ طبل رسواییم زده شده بود ...
دلم رسوا شد ...
عشقم رسوا شد ...
چی می گفتم ؟ حرفاشون انقد قانع کننده بود حرف تو دهنم می ماسید
اونا حق داشتن نگران من باشن , نگران آینده م باشن
ولی دلم راضی نمی شد ... این دل سرکشو چیکارش می کردم ؟
به محمد فکر می کردم آتیش می گرفتم
با صدای مامان , سر بلند کردم
- من حرفامو بهت زدم ... تو الان عاشقی مغزت داغ کرده , نمی تونی تصمیم بگیری
ولی ما چی ؟ ما که بچه نیستیم , می تونیم خوب و از بد بشناسیم ... نمی ذاریم آیندتو تباه کنی
اینو تو گوشت فرو کن ...
باز نالیدم :
- مامان
مامان جوابمو نداد و از اتاق رفت بیرون ...
رفت و تنهام گذاشت با یه عالمه درد تو سینه م
رفتم تو جام دوباره دراز کشیدم ... خیلی سر در گم بودم ... می دونستم محمد نیاد , کار خودشونو می کنن
نمی دونم چرا جواب نامه ش نمی اومد !
یه آن تصمیم گرفتم واسش یه نامه دیگه بنویسم و همه چی رو براش بگم و زود بیاد وگرنه همدیگه رو از دست می دادیم ...
وقت ناهار نرفتم بیرون ... همش تو اتاقم بودم ... وقت شام بابا اومد تو اتاقم ...
- چرا نمیای غذاتو بخوری تو ؟
