داستان یکی مثل تو 🌺
قسمت بیست و ششم
بخش چهارم
باورم نمی شد این حرفا رو از دهن نسترن می شنیدم ... کُپ کرده بودم ... فقط بهش نگاه می کردم ... اونقدر عصبانی بود که هر حرف من باعث می شد یک فاجعه درست بشه ...
روی تخت دراز کشیدم و بالش رو گذاشتم روی گوشم ...
فکر کردم اونقدر میگه تا خسته بشه ... ولی نشد ... به من حمله کرد ...
بالش رو از روی سرم کشید و داد زد : جواب بده ... چرا این کارو با من کردی ؟ چرا منو گول زدی ؟ ...
ای خدا نمی تونم تحمل کنم ... یکی به دادم برسه ...
نشستم و گفتم : آخه من چیکار کردم که تو نمی تونی تحمل کنی ؟ به خدا تو روانی شدی ... چی داری میگی ؟ من اومدم راستشو به تو گفتم که بعدا فهمیدی فکر نکنی من عمدا این کارو کردم ...
راست گفتم , بد کاری کردم ؟ اگر می خواستم کارِ بدی بکنم که نمیومدم به تو بگم ...
آخه عقلم واسه ی آدم خوب چیزیه ...
نسترن بشین , آروم باش ... با خودت فکر کن من به خاطر تو رفتم این کارو قبول کردم ... اگر نه داشتم درسم رو می خوندم و می رفتم دانشگاه , چه نیازی بود این طور خودمو به آب و آتیش بزنم ...
گفت : برو بی شرف ... اگر به خاطر من بود می رفتی تو شرکت بابای من , چرا رفتی تو بغل آیدا ؟ ... اصلا مگه کار قحط بود ؟ پس خودت یک چیزیت می شد ...
بعد محکم زد تو سینه اش و گفت : من ... من خودم دیدم بهت زنگ می زنه ...
گفتم : اگر تو دیدی که اینم دیدی که تماس بی پاسخ بود ... اون گوشی من , برو نگاه کن ... دست نزدم ...
گفت : من خرم دیگه ... احمق گیر آوردی ؟ وقتی اومدی به من بگی می دونستی که ممکنه نگاه کنم پاکش کردی ... از اون روز که تماس آیدا رو دیدم دیگه هیچ وقت نبوده چون فهمیدی و پاک می کردی میومدی خونه ...
گفتم : تو رو خدا بیا بشین آروم باش ... چرا اینطوری می کنی ؟ آخه تو در شان آیدا نیستی که خودت رو با اون مقایسه می کنی ...
من می دونم که اون چه کارایی می کنه ... به خدا بدم میاد ازش ... قسم می خورم من دختری که اینطور سر و گوشش می جنبه رو تو صورتش تف هم نمی ندازم ... تو به هر کس که می خوای منو قسم بده ...
خدا رو شاهد می گیرم قبل از تو هم چیزی بین ما نبوده ...
ناهید گلکار
