گندم زارهای طلایی 🌾🌾
قسمت نهم
بخش سوم
بالاخره یک سفره ناهار رو روی کرسی انداختیم و با چند ظرف قورمه و یک خروس و یک دوری پلو و ماست تازه و ترشی , از اونا پذیرایی کردیم ...
همین طور که اونا در مورد من حرف می زدن , گاهی شوکت یک چیزی می گفت که من وادار می شدم از کلفتی صداش بهش نگاه کنم و اون با نگاهی خریدارانه منو ورانداز می کرد ...
و هر بار چشمم به اون میفتاد , می دیدم به من خیره شده و یک لبخند مسخره به من می زد ...
اگر بگم اصلا به حرفای اونا گوش نمی کردم , راست گفتم ....
شایدم نمی خواستم چیزی رو که دوست ندارم بشنوم ... ولی می فهمیدم خاله و خانجان تو تعریف کردن از من زیاده روی می کردن و بعضی حرفاشون اصلا صحت نداشت ...
موقع رفتن , خاله گفت : خواهر , تو حلوای شب چهلم رو می پزی ؟
خانجان گفت : معلومه آبجی , خیالت راحت ...
گفت : صبح زودتر بیان خونه ی قلهک , ناهار اونجا می دیم و بعد می ریم سر خاک ... حلوا رو برای سر خاک می خوام ...
خانجان گفت : اگر کار دیگه ای هم داری , حسن و حسین هستن ...
گفت : نه , فقط زود بیاین کمک ...
عزیز خانم و دختراش رفتن و قرار و مدار خاصی نذاشتن ...
اما خانجان خیلی خوشحال بود ... تسیبح دستش گرفت و صلوات می فرستاد که بالاخره تنها دخترش عاقبت به خیر و خوشبخت شد ...
طاقت نیاوردم و گفتم : خانجان , تو رو خدا نمی خوای که منو بدی به پسر این عزیز خانم ؟
گفت : چرا که نه ؟ سر تخته , چی می خوای دیگه ؟ آدم های درست و حسابی , با شعور , اینقدر هم که تو رو می خوان ...
خونه ی خاله ات که بودم , ولم نمی کردن ... نمی دونی چه عزت و احترامی به من گذاشتن ... پسرشون بیست و دو سالشه , جوون , خوش قیافه ...
تازه می برنت تهران ... مگه همینو نمی خواستی ؟
گفتم : واقعا که خانجان ... از دست شما ....
یک کلام می گم من نمی خوام عروسی کنم ... تموم شد و رفت ..
گفت : اوووو , ول کن حالا ... نه به باره نه داره , اسمش خاله موندگاره ... حالا معلوم نیست وضع ما رو دیدن دوباره برگردن یا نه ...
برای دختر صد تا خواستگار میاد تا زن یکی می شه ... صلوات نذر کردم , ان شالله میان و تو هم سفید بخت میشی ...
ناهید گلکار
