گندم زارهای طلایی 🌾🌾
قسمت پانزدهم
بخش دوم
این حرفش منو یاد کارای دیشب علی انداخت ...
تازه داشت دلم باهاش نرم می شد که دوباره ازش متنفر شده بودم ...
از جام بلند شدم و گفتم : می خوام برم حموم , چیکار کنم شوکت خانم ؟ ...
گفت : بقچه ات رو بردار , خودم می برمت ... با هم می ریم , نزدیکه ...
گفتم : نه نمی خواد , خودم یک فکری می کنم ...
بلند شد و گفت : پس زود باش پاشو , الان عزیز میاد ...
تا اون رفت فورا بقچه ی حمومم رو برداشتم و رفتم تو مطبخ ... سریع لباسم رو در آوردم و رفتم تو پا شیر و با یک کاسه , آب ریختم سرم و تند تند خودمو شستم و سریع لباس پوشیدم ...
خواستم برگردم به اتاقم که عزیز خانم رو جلوی روم دیدم ... از ترس نفسم داشت بند میومد ...
گفت : چیکار می کردی ؟
دستپاچه شدم با لکنت گفتم : ببخشید ...
گفت : خدا ذلیلت کنه دختر , همه جا رو نجس کردی ... مگه تو مطبخ جای این کاراست ؟ اونجا ظرف می شوریم , غذا درست می کنیم ... تو خیلی بی عقل و احمقی , چرا از من نپرسیدی ؟ بی حیا ... بی عرضه ... بی لیاقت ...
معلوم بود که از اول عقلت پاره سنگ برمی داره ... ای وای , تو دیوونه ای ...
وقتی تو بله برونت مثل خُل ها رفتار کردی , من باید می فهمیدم ...
موقعی که تو عروسی اون کثافت کاری رو راه انداختی , باید می فهمیدم ...
حالا دیگه چه فایده ای داره ؟ بچه ام رو با دست خودم بدبخت کردم ... زود باش بیا اینجا رو آب بکشیم ...
ای خدا بگم ذلیلت کنه ... مطبخ که نجس بشه مگه دیگه پاک می شه ؟ ...
از صورتش معلوم بود که واقعا ناراحت شده و داره عذاب می کشه ...
تو دلم گفتم انگار حق با اونه نباید این کارو می کردم ... ولی بعد فکر کردم عیب نداره , اینم به جبران کاری که با خانجانم کرد ... بی حساب شدیم ...
داد زد سرم : چرا وایستادی به من نگاه می کنی ؟ زود باش تلمبه بزن آب بیار , از این بالا بریزم و بریم تو که پا رو نجسی نذاریم ...
فاصله ی حوض تا مطبخ ده متری بود ... یک سطل گوشه ی حیاط بود , برداشتم ، پر کردم و دادم دستش ...
ناهید گلکار
