Nanayi joon :
در دوران هخامنشيان سال کبيسه وجود نداشت هميشه اسفند ماه 29 روز بوده،در تقويم آن زمان هر چهار سال يک روز ذخيره ميشد و طي 120سال يک ماه ذخيره داشتند که آن سال را بجاي 12ماه، 13 ماه اعلام ميکردند.
در ماه سيزدهم هيچکس کار نميکرد همه با خرج حکومت جشن ميگرفتند بنابراين مردم در حق هم دعا ميکردند که 120سال عمر کنند تا حداقل يک جشن يک ماهه را ببينند...!!!
سوال؟
مثلا وقتی من به دنیا میام 70 سال از جشن ماه سیزدهم که یه ماه تعطیل بودن میگذره
پس 50 سال بعدش جشن یکماه تعطیلی شروع میشه
درنتیجه باید به من میگفتن انشاالله 50 ساله بشی تا جشن بعدی را ببینی
خب این فلسفه اش چی میشه؟
