اتاق درد و دل

امروز خیلی دلم گرفته ...همش به ای فکر میکنم یه کاریو شروع کنم اما شروع هرکاری سرمایه میخواد که من ندارم ...دلم میخواد ارایشگری انجام بدم هم خیلی علاقه دارم هم چندسال پیش دورشو دیدم اما همسری زیاد موافق نیست و میگه ارایشگری رو رو دوست نداره البته اگه تصمیم جدی بگیرم شاید بتونم راضیش کنم اونم امیدم به اینکه میتونم مغازه پدر همسری رو که 6متره کلا رو اجاره کنم و همونجا کار کنم هم دمه درمونه هم تو محل و خیابون خودمونم و نمیگه رفت وامد بیرون رو دوست نداره ...منتها باید برم یه دوره پیشرفته چند ماهه رو ببینم ...خسته شدم از خونه نشستن و جایی نرفتن اینهمه درس خوندم اخرشم بیکار و خونه دار و بدور از اجتماع ....دلم خیلی گرفته اینجا غریبم و نه دوستی و نه فامیلی واز طرفی همسرم همش سر کار شاید ماهی یبار جایی بریم...طول هفته شاید یبار دخترمو پارک ببرم و این وضعیت تکراری و کسل کننده شده ...چکار کنم بنظرتون ...

الان چند روزی اومدم خونه مادرم با خواهر همسری قهر کردم بس که زیراب زن

بعد 9 روز برگشتم چقد دلم واسه خونه مادرم تنگ شد احساس میکنم برگشتم به جایی که بهش زیاد حس خوبی ندارم بس که تنهام و خدارو شکر فضای مجازی هست ادم راحت بتونه حرف دلشو بزنه بدون اینکه کسی بشناست و کمی سبک میشی

همسری امروز رفت سفر کاری و فردا بر میگرده و منو دخملی تنهاییم با مادر شوهری هم صحبتی نیستم یه هفته ای که نبودم خانم نکرده راه پله هارو یه تمیز کنه اگه مریض بود یا سن وسالش بالا بود توقع نداشتم اما میدونم از لج تمیز نکرده و من زنگ زدم کارگر که گفت غروب میاد..اعصابم بهم میریزه این رفتارهارو میبینم ..میگن اکه عروس و مادر شوهرم فاصله سنی کمی داشته باشند و یه ساختمون باشند این مشکلات هست ..پس چرا خیلیارو میبینم اینطور نیستند؟؟؟یعنی تفاوت فرهنگ و سواد..؟نه من کسایی رو میشناسم بیسواد و قدیمی اما رفتاراشون بهتر از مادر شوهر باسواد من هستش..