راست میگی فرک چقدر این شرایط سخته. کسایی که باید برن دکتر و رفتنشون میتونه خطرناکتر از نرفتنشون باشه.
راستش سمت ما هم حسابی خلوت شده و تغییر خیلی زیادی کرده. خیابونها کاملا خلوت. وقتی مجبور میشم برم خرید، مغازه ها خیلی خلوت ترن، میبینم رستوران ها هم محسوس خلوت تر شدن.
ما هم که دورکاری شدیم و خیلی از شغلهایی که میشناسم و دوستام هم یا دورکاری شدن یا تعطیل. حتی بعضی از کلینیک ها و مطب هایی که توی آشناهامون هستن یا کلا تعطیل کردن یا اینقدر مراجعه کمه که یکی دو روز در هفته میرن.
این وضعیت هم سلامت جسمی رو تهدید میکنه، هم روحی بخاطر فشار استرس و قرنطینه و مراقبت از خودمون و عزیزامون، هم اینکه به زودی تاثیرات اقتصادیش توی خیلی از خانواده ها مشهود میشه.
این از تاثیراتش.
من وقتی تو شبکه های اجتماعی چالش لبخند رو دیدم اصلا خوشم نیومد. احساس کردم یه جورایی سرکاریه و واقعی نیست و انگار میخواد حواسا رو پرت کنه.
اما به جاش وقتی رقص کادرهای پزشکی رو میدیدم هیجان و امید و حس همبستگی واقعی رو حسابی درک کردم و کلی خوشم اومد
ما هم باید توی شرایط سخت به شکل واقعی بیشتر هوای همدیگه و دوست و خانواده و ... رو داشته باشیم و به هم انرژی بدیم.
