مامان مانیا :
مرسیییی مونا جون...اصلا ندیدم داستان چی بود الان پستا رو خوندم متوجه شدم
راستش آهو جون...بنظر من همچین جبهه گیری تندی شاید ی دلیلی داشته باشه یا مثلا ی پیشینه ای یا خاطره ای داشته باشه...نمیدونم...
من تجربه پسر داشتن رو ندارم...و در زمره آدمائیم که پسر داشتن یا دختر داشتن واقعا برام از اولشم فرقی نداشت...اما چون خواهر نداشتم همیشه آرزوی داشتن ی دخترو یا بیشتر رو داشتم...
الان اگه بخوام از تجربم بگم...درست مثل نظر الهام...وجود مانیا انقدر پرشوره...انقد عشق داره...انقد انگیزه داره که شاید منو حامد تجربه این حس برامون دیگه تکرار نشه...
بهرحال آرزو میکنم که بزودی مادر بشی و حس مادر بودنو که خیلییییی خیلیییییییییی فراتر ازاین حرفاست تجربه کنی...
واسه خودمم آرزو میکنم بچه بعدیمم دختر باشه و بچه بعدتریم پسررر
راست میگی مونا جون من ذهنیت خوبی نسبت به دخترای نسل جدید ندارم چون اکثرِ دختر بچه های نسل جدید خیلی بی پروا و سخن ور هستن ( یا به عبارت بی ادبانه میشه گفت پررو و زبون دراز و گستاخ ) و من اصلا از دیدنِ یه دختری که خیلی بیشتر از سنش میفهمه و مثل آدم بزرگا حرف میزنه و گاهی که نه خیلی وقتا بیش از حد حرف میزنه اصلا لذت نمیبرم که هیچ خیلی حس بدی بهم دست میده . با این حرفم که میگن تربیت بچه به پدر و مادر و ژنتیک و ... ربط داره و همینا باعث میشن که یه دختر اینجوری بشه اصلا موافق نیستم به نظرم خاصیت نسل جدید اینه که رشد فکری و بلوغ زودرس داشته باشن و نمیشه کاریش کرد ولی خب سلیقه ی شخصیِ من اینه که همچین رفتارهایی رو از یه پسر بچه خیلی راحت تر میتونم بپذیرم تا یه دختر بچه چون به طور کلی طرز فکرِ من خیلی سنتیه و به نظرم دختر باید مثل بچگی های خودم ساکت و کم حرف و خجالتی و مبادی آداب باشه و جامعه ی امروزی و ارتباطات گسترده ای که یه بچه از سن خیلی کم درگیرشون میشه میتونه خیلی قوی تر از تربیت پدر و مادر عمل کنه و شخصیت بچه رو همگام با روزِ جامعه بسازه .
به طور مثال الان تو هر مهمونی که میری میبینی یه دختربچه نشسته وسط و داره کلِ مجلسو گرم میکنه و به بزرگترا فرصتِ حرف زدن نمیده و هر چقدرم که ذوق و شوق یا حتی تعجب اطرافیانشو میبینه فکر میکنه باید بیشتر به کارش ادامه بده و از اونجایی که میدونم ممکنه بعضی از دوستان بیان بگن نه همه اینجوری نیستن همین اول میگم که بله منم قبول دارم که 10 درصدِ دخترها اینجوری نیستن ( بیشتر از اینشو واقعا قبول ندارم چون من به چیزایی که تو جامعه میبینم بیشتر از گفته های مادرایی که به دخترهاشون تعصب دارن و از روی عشق مادری حرف میزنن اعتماد دارم ) ولی اون نود درصد بقیه منو نسبت به دخترا بدبین کردن .
یا اون نود درصد از دخترای دهه هفتادی که سال آخر وارد دانشگاهمون شدن و به قدری گند و افتضاح به دانشگاه زدن که کلا دانشگاهمونو تعطیل کردن و درشو تخته کردن باعث میشه نتونم به نسلهای جدید خوشبین باشم شاید اگه خودم با چشم نمیدیدم که دخترا به پسرا التماس میکردن که ... و قریب به اتفاق پسرا مقاومت میکردن باورم نمیشد که نسل دختر در طول چند سال تا این حد میتونه متفاوت بشه .البته من کاری با مسائل جامعه شناختی و ... ندارم من فقط نظر شخصی و برداشتهامو گفتم و نظر شخصی ربطی به تحصیلات و فهم و درک و ... نداره فقط یه نظرِ که دوستانه بیان شده .
