مامان رهام ممنون که جواب دادی. محسن خدا پدرت رو بیامرزه که با حوصله جواب دادی. خب بذارید یه توضیحی بدم تکست و چت ما اصلا و ابدا (توضیحات)ی درباره خودمون نمی داده ، در حد سلام و علیک بوده و حرف هایی که آدم ها تو آسانسور به هم می زنن ( چه روز شلوعی! چه هوای آفتابی ای...) 
و اما دو راهی من!! ایشون اولین آدم معمولی تو زندگی منه! من قبل از ایشون با هر آدمی دوست شدم، آدم خاصی بوده. (حالا نمی گم دوستی موفقی بوده ها، ولی خب کلا من هم عادت کردم موجودات خاص رو تو زندگیم راه بدم متاسفاااااانه)
البته خودم معمولی ام. ظاهرم به لطف خدا خیلی خوبه. از نظر تحصیلات، دو تا فوق لیسانس دارم. از نظر اجتماعی هم به خاطر این که تجربه ام بالاست، اصطلاحا (ظاهر اجتماعی) خوبی دارم. ولی مشکلم اینه که تا حالا دوست پسر معمولی نداشتم. 
و اما توقع من از یه رابطه (که پرسیده بودید) خب من خودم 20 سالم نیست 31سالمه و می خوام خلاء عاطفیم با یه رابطه احساسی پر بشه، چیز خاص تری نمی خوام.
