شعر و شیدایی

                        

عشق را عروسکی میدانستم که میتوان با آن بازی کرد
افسوس اکنون که معنی عشق را درک کرده ام فهمیدم که خود عروسکی هستم بازیچه ی دست سرنوشت

بوسه گیرای تو دیشب نمیدانی چه کرد
غمزه چشمان تو دیشب نمیدانی چه کرد

من در آغوش تو بودم تا همان وقت سحر
گرمی آغوش تو دیشب نمدانی چه کرد

مست گشتم مست مست از آن پریشان موی تو
عشوه های تا دم صبحت نمی دانی چه کرد

عقل وهوشم پر کشید تا تو به بالین امدی
دست گرمت با دلم اخر نمیدانی چه کرد

من به آن شیرینی لبهای تو عاشق شدم
عاشقی با این دل رسوای من ،تو بین چه کرد

یاد دیشب را درون سینه ام حک میکنم
این دل من با تمام عشق تو بودن را نمیدانی چه کرد

ای آرزوی من، زکجا باز جویمت
تا همچو نی نوازم و چون گل ببویمت

تا بنگری چه می کشم از دوری ات دمی
بگذار پا به دیده ی من تا بگویمت

در خون خویش غوطه ورم تا به کوی تو
تا چون قلم طریق محبت بپویمت

گفتی که منتهای امید تو چیست؟ آه
ای منتهای آرزوی من، چه گویمت؟

از هرچه هست در همه عالم تو را گزید
خاطر، اگر که از همه عالم بجویمت

در چشم من یکی ز ره مردمی در آی
تا گرد ره به اشک ز دامن بشویمت

معلمی گفت : توانا بود هرکه... ؟

دانش آموز گفت :
"توانا بود هرکه دارا بود"
ز ثروت دل پیر برنا بود
تهیدست به جایی نخواهد رسید
اگر چه شب و روز کوشا بود
ندانست فردوسی پاکزاد
که شعرش در این ملک بیجا بود
گر او را خبر بود از این روزگار
که زر بر همه چیز والا بود
نمیگفت آن شعر معروف را
"توانا بود هرکه دانا بود

دوباره می سرایمت تو را که شاعرانه ای
بهانه می کند دلم تو را که بی بهانه ای

همیشه چشم های تو دلیل شعرهای من
میان این همه غزل فقط تو عاشقانه ای

خدا تو را نیافرید مگر برای قلب من
که از تبار صبحی و زلال صادقانه ای

بخند خنده های تو بهانه ی ترانه هاست
دلیل هر سکوتی و شروع هر ترانه ای

تو ضربدر دل منی و حاصل شما غزل
همیشه جذر تو منم تویی که بی کرانه ای

نهاد بی گزاره ای اگر چه بی خبر ولی
رسیدی و برای من همیشه جاودانه ای

ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻏﻠﺐ ﺭﻋﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﻢ
ﮔﺮ ﺣﻀﻮﺭﺕ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺎ ﯾﺎﺩﺕ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻣﯿﮑﻨﻢ

ﺗﺎ ﺭﻗﯿﺒﺎﻥ ﺳﻨﮓ ﺣﺴﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻟﻬﺎﺷﺎﻥ ﺯﻧﻨﺪ
ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ ﺑﯿﻌﺖ ﻣﯿﮑﻨﻢ

ﮔﺮ ﻓﺮﺍﻕ ﺍﻓﺘﺪ ﺩﻣﯽ ﻣﺎﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺒﺮ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ
ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺑﺎ ﭘﺎﯼ ﺩﻝ ﺳﻮﯼ ﺗﻮ ﺭﺟﻌﺖ ﻣﯿﮑﻨﻢ

ﻭﻗﺖ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺍﯼ ﺁﺭﺍﻡ ﺟﺎﻥِ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻡ
ﻣﻦ ﭼﻪ ﺑﯽ ﭘﺮﻭﺍ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﯿﮑﻨﻢ

ﻋﻄﺮ ﻧﺎﻣﺖ ﭼﻮﻥ ﮐﻪ ﭘﯿﭽﺪ ﺩﺭ ﺣﯿﺎﻁ ﺫﻫﻦ ﻣﻦ
ﺩﺭ ﺧﯿﺎﻟﻢ ﮔﺎﻫﮕﺎﻫﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯿﮑﻨﻢ

ﺩﺭ ﺿﯿﺎﻓﺘﻬﺎﯼ ﺷﺒﻬﺎﯼ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺍﻡ
ﻣﺎﻩ ﻭ ﻣﻬﺮ ﻭ ﺍﺧﺘﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﯿﮑﻨﻢ

🍀 استاد شهریار

یک شمع تو روشن کن، پروانه شدن با من
مِی از من و ساقی تو، پیمانه شدن با من

یک بوسه ز تو کافیست، آغوش نمیخواهم
یک جرعه فقط ساقی، میخانه شدن با من

تو تلخی این مِی را یک کاسه تحمل کن
شیرین چو لبهایت، دردانه شدن با من

باز حلقه مویت را، در باد رها کردی؟
از بند رهایم کن، شاهانه شدن با من

تا عطر تنت اینجاست نبضم به تو وابسته ست
با بوی نفسهایت، جانانه شدن با من

چون نورِ حضورت هست این باغچه با من گفت :
یک غنچه ز تو کافیست، گلخانه شدن با من

صد دانه ی این تسبیح، یک جمله به من میگفت:
یک بار تو عاشق شو، یکدانه شدن با من

سنگ ها را نمی دانم.
اما گنجشک ها مفت نیستند!
قلبشان می تپد.
نگویید سنگ مفت،گنجشک مفت
بعضی آدمها ؛ ناخواسته ؛ همیشه متهم اند!
بخاطر سکوتشان.
مهربانیشان.
گذشتشان.
بی کینه بودنشان.
کمک نخواستنشان.
بی آزار بودنشان!
گویی جان می دهند برای اتهام بستن.
وازهمه بدتر اینکه ؛؛؛؛؛
خوبی هایشان زود فراموش می شود....

می نویسم

بر گلبرگِ شقایق

روی ماهِ هر دقایق

می نویسم

بر اشک ژاله

نوش بادِ هر پیاله

می نویسم

بر پولکِ ستاره

شاید تو را برا م بیاره

می نویسم

از چشمایِ نازت

گرمی آغوشِ بازت

می نویسم

گرچه می دانم که نمی خوانی

غمِ دلتنگی م را هم نمی دانی

اما می نویسم

شاید که روزی بخوانی

آه و اشکِ دل را بدانی!

فهیمه سلطانی

—---------------------------—

از خدا بخواه
آنقدر بینهایت است که میتوانی با خیال آسوده
نشدنی هایت را به او بسپاری
و بدانی تنها وجود او ،
تمام غیرممکنهای زندگیت را ممکن میکند

دیشب
رفتی
من اما
همین ایستگاه اول
نا باورانه
مسخ شده ام
در لابه لای
فصل ها
گویی سال هاست
زمستان تمام نشده
اشک های یخ زده ام
گواه است... ]

در دفتر دلم نام زیبایت را نگاشتم
بعد از نام خدا ....
و زیر خط شروع
نوشتمت تا بدانند با تو شروع میشود
زندگیم........!
در سطرحهای زندگی میگنجانمت
در اول و آخر هرسطر
ب هر بهانه
تا بدانند شروع و اتمام کلمه هم از تو میباشد
دوست دارم ورق ورق دفترم را از نام تو پر کنم
و روی نامت را طلاکوب کنم
تا بدرخشد در کلمات کلمه ات
آری نامت یعنی زندگی
و زندگی یعنی عشق
و عشق یعنی تو
و تو یعنی خاطره
و خاطره یعنی دفتر
و دفتر یعنی نام تو
پس اول و آخرش باز تو شدی
دوست دارم در آخر دفترم
نام تو باشد حتی بعد از...

پایان........
نام.............تو
#دلنوشته ابی

ازسکوت سنگی دیواربیرونم بکش
باغ رارنگی بزن
درپیچک رویان بکش
ماه دربی تابی خورشید
شب سرمی کند
درزمین
مهتاب مشکین پوش را دربربکش

میتوانم واژه در هم کنم
افاق را برای شب مرهم کنم
میتوانم تابلویی از عشق بر پا کنم
یا که هر دم دران
مست و شیدایی کنم
دست و پای سر نوشت را
بسته ور به معشوق خود
قربانی کنم
باهزار بهانه دارم
برانها مهر بانی کنم
دل ها را در ان تابلو
آیه خانی کنم
رخ بگرداند کس
معشوق دران خود ببیند
آیینه خانی کند
دست خود از همه شسته
بر زندگی یار بانی کند
عشق را هدیه از جانب خدا
بر دل مهمانی کند
دوست دارم درون واژها عشق فریاد و میدان داری کند
می تو اند تا اب
دناله سودایی کند
بعد ان هم یک عمر بر عشق
"حکم رانی کند" ...م.ن

"با تو..."
سر بر شانه ات
دستانت را می فشارم

آرام و نرم
گرمای وجودت
که در جانم رسوخ کرد

مُهر عاشقی
بر لبانت
می نشانم...

تا برای همیشه
#قلبت را
به نام خودم
بزنم....

#امروز شونه هاتو
کم آوردم

میون رفتن و موندن
توی این احساس
هزار بار
جان دادم و مردم

تو این طوفان مرگ آور
درون #قایقی تنها
چقدر سخته
پر درده
چقدر #دنیا نا مرده

به هرکس اعتماد کردم
فرو کرد خنجر کینه
آره جونم
شکایت های من
از دنیا
فقط
اینه...

#فرشته می رسه اینجا
می شه
#شیطون و بد طینت
حالا می شه

"سرم باشه روی سینت"؟؟؟

پایم بازمین می چرخد
من زمین گیرماندنت هستم
مهستی

دیروز دندان های شکسته ام را گچ گرفتم،چون هیچوقت دروغهای سَربسته ات، زیردندانهایم اسیاب نشد.

تو ای طاووسی که جُورَت را از هندوستان تابدین جاکشیده ام!!!به قلبِ استخوانی ت،ناله هایم اثر نکرد که نکرد.

منم ان اولیورتویستِ فیلمِ کوتاهت.
.........بِدان!!.......
بی تو!!!پینوکیو هم سَرِ من کلاه میگذارد و این منم،که بخاطرگفتن اینکه... دیگرهیچوقت دوستت ندارم...بینی ام...درازترمیشود.
خاطراتت رادرسپرده روز شمارِ قلبم پس انداز میکنم...برای روزهای مبادا...
روزهایی که بی تو...هر روزش مباداست...

.....(توبمان).....

به دیواردلت تلنگرزدم نمیدانی
ارتعاش تقه اش صدای باران
شد،نمیدانی
زمان که مدام میگذرد زمین که میگردد
دگرگونی آدم مسلم است
نمیدانی
چون سنگ خسته نشسته ام میان رود
چون آب ازسرم میگذری
نمیدانی
من نفس نفس میزنم، پای رفتن نیست
توهرلحظه می روی، بی خیال من،نمیدانی
ایوب شدم که انعکاس تیزی مهر
برتابدازنگاه من به دلت
نمیدانی
شایدکه باران بخواندم برتو
آب ازسرمن گذشته دیگر
تونمیدانی

روز اول یادته؟گفتی عاشقی به عشقم بی قراری

روز بعد شکوه کردی به من؛چه دل صبوری داری؟

چمدان بستی اکنون سر راهی ؛یک سوال نازنینم

عشق جانسوزت تمام شد؟ حرف تکراری نداری؟؟؟
💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔
رنگ چای چشمانش را باغ لاهیجان/ نداری
خندان لب او/خنده اش با پسته ی قوچان چه کاری؟

عطر خوشبوی تنش/عطر گل های کاشان

دل پاکش اما دلاور مرد خاندان بختیاری

شاعر:انسیه_زند