بقیه داستانو بنویس ...

سلام دوستان همینطور که از اسم تاپیک مشخصه هدف این تاپیک تقویت داستان نویسی و صد البته ارتقای قدرت تخیل افراده . تو این تاپیک یه داستان شروع میشه و  شما میتونید ادامه ی اون داستانو با تخیل خودتون رقم بزنید و اتفاقات و احساسات و ماجراهای جدید رو به داستان اضافه کنید .

قوانین تاپیک: ادامه داستان باید حداقل یه خط و حداکثر پنج خط باشه . هر کسی که میخواد ادامه داستانو بنویسه اول یه پست میذاره و اعلام آمادگی میکنه و بعد تو پست بعدی ادامه داستانو مینویسه تا در حین تایپ کردن ادامه داستان یه نفر دیگه ادامشو زودتر نذاره و همه چی قاطی نشه . داستانو جوری بنویسید که وابسته به جنسیت خاصی نباشه تا هم خانمها و هم آقایون بتونن خودشونو بذارن جای شخصیت اصلی داستان و اتفاقات رو دنبال کنن .

منتظر حضور گرمتون توی این تاپیک هستیم

نام داستان : بازگشت به راه بی بازگشت
.
.
در ماشینو بستم. محکم تر از چیزی که فکر میکردم بسته شد و صدای بلندی داد. یکی دو قدم برداشته بودم که متوجه شدم سوییچ ماشین رو برنداشتم و نمیتونم درو قفل کنم. با عصبانیت برگشتم سمت ماشین و سریع سوییچ رو برداشتم و اینبار درو آروم تر بستم.
با عجله از خیابون رد شدم و در پیاده رو طرف مقابل به سمت ساختمون تجاری بزرگ و معروف شهر حرکت کردم. عابرین اغلب آروم بودن و با هم گپ میزدن و عجله ای نداشتن برای همین مجبور میشدم از بینشون با سرعت و گاهی با تنه زدن رد بشم. به در ساختمون رسیدم و با اینکه تا حالا اونجا نرفته بودم به طور غریزی چندتا راهرو اینور اونور رفتم و جلوی در آساسنور رسیدم. 4 طبقه اول تجاری بود و بقیه ش اداری. طبقه 17 ام، واحد شماره 1763.
پیداش کردم، چند دقیقه مکث کردم و بعد زنگ آیفون تصویری رو زدم ...
در باز شد وارد آپارتمان که شدم ضربان قلبم ناخودآگاه رفت بالا میدونستم صدام خواهد لرزید برای اینکه کسی متوجه نشه خیلی آروم سعی کردم با صاف کردن گلوم خودمو آروم کنم به چپ و راست نگاه کردم نمیدونستم کجا برم آپارتمان خیلی بزرگ بود جلوی در ورودی روی دیوار یه آینه بود دیدم لبه کتم تا خورده تا اومدم خودمو درست کنم صداشو شنیدم
-سلام
سریع برگشتم سمتش متوجه آشفتگیم شد و پوزخند زد
سلام کردم
چه شیک و خوش لباس بود انتظارشو نداشتم یه کت و شلوار مشکی پوشیده بود و یه روسری کوتاه سرش بود که گره کج داشت راهنماییم کرد داخل، نشستم ، مخم با سرعت کار میکرد.
باهاش تو یه گروه تلگرامی آشنا شدم قضیه الکی الکی پیش رفت من شخصا به قصد دوستی و این مسخره بازیها باهاش چت نمیکردم فقط چون تازه از یه رابطه 5 ساله بیرون اومده بودم و با طرف زده بودیم به تیپ و تاپ هم دلم میخواست کسی بهم پیام بده و صدای گوشی لعنتیم یه وقتهایی در بیاد در واقع علت اصلی اینکه میخواستم ببینمش این بود که از حرفهاش فهمیده بودم تو یه شرکت واردات لوازم آرایشیه منم یه محموله داشتم و میخواستم ببینم میتونه یه جوری با یه واسطه ای برام از گمرک ردش کنه.
- خب خورشید خانم چرا گفتی بیام اینجا؟
- راستش من خیلی حوصله خیابون و ترافیک و کافی شاپو ندارم
هوا تاریک شده بود و من مست مست بودم . زل زده بودم به رد رژ لب روی گیلاسش. و این آخرین صحنه ای بود که از اون شب یادمه...
افتاده بودم. روی زمین بودم چرا؟ چقد سردم بود . سرمای دم دمای صبح آزارم میداد بلند شدم و نگاه کردم به دورو برم. من کجا بودم؟
به زحمت نشستم دردی در ناحیه قفسه سینم حس میکردم انگار یکی از دنده هام شکسته بود... همین که نشستم یه تکه کاغذ که روی سینه ام بود سر خورد و به زمین افتاد، برش داشتم و سعی کردم توی نور کم آخرین تیرچراغ برق که باهام حددود هفت-هشت متر فاصله داشت بخونمش:فیلم داخل موبایلت رو چک کن...به سرعت در جیب کتم دنبال گوشیم گشتم. فیلم رو پلی کردم...فیلم با صدای قهقهه خودم شروع شد...دیگه صحنه فیلم رو نمیدیدم..ذهنم رفته بود توی خاطرات .... فکر می کردم اون حرفها شوخیه پس شوخی نبود تمام مدت رابطه ی توی تلگرام و مسیج بازی از یه بازی حرف میزد .... من الان توی بازی بودم.... بازی با شکستن یکی از دنده های من شروع شده بود...
با گوشیم زنگ زدم به برادر دوقلوم کیامهر. اومد دنبالم کیا مثل همزادم بود مو نمیزدیم با هم .
کمکم کرد سوار شم نفس کشیدن برام سخت بود باید میرفتیم بیمارستان کبودی دردناکی روی قفسه سینه ام بود که کیا با دیدنش دست و پاش و گم کرد.
مستیم داشت می پرید و درد قفسه سینه ام بیشتر آزار دهنده میشد. نرفتیم بیمارستان باید یه جوری چراغ خاموش جلو میرفتم.
نمی دونم چند ساعت گذشته بود که توی تخت خوابم از خواب بیدار شدم.کیا زخمهام رو پانسمان کرده بود. من و کیا با هم زندگی میکردیم... کیا رو چند بار صدا کردم و چون دیدم جوابی نداد فهمیدم که کسی خونه نیست. گوشیم رو برداشتم و فیلم رو دوباره پلی کردم...قهقهه های من و بعد صدای خورشید : خب این دست رو تو باختی ...شرط رو هم که خوب یادته... تا سرحد مرگ باید کتک بخوری...مشکلی که نداری...دوباره صدای قهقهه های من....قراره تو منو تا سر حد مرگ بزنی؟؟؟ نه هیچ مشکلی ندارم. . . خورشید پشتش به دوربینه صداش رو پایین آورده: در این مورد قراری نذاشتیم. چند لحظه بعد چند تا مرد سیاهپوش که نقاب دارند وارد اتاق میشن...خورشید همینطور که پشتش به دوربینه میگه: دو تا راه داری، یا با این فیلم میری پیش پلیس و هیچی رو نمی تونی ثابت کنی یا منتظر تماس بعدی باش شاید این بار تو بردی، جا و زمان قرار بعدی رو بهت خبر میدم البته دو ماه دیگه که استخوونای شکستت خوب شده باشن، انتقام حس لذت بخشیه...شرط هر چیزی میتونه باشه...هر چیزی الا آدم کشی...به خودم توی فیلم نگاه میکنم چه بهتی توی چشمامه رنگم کاملا پریده...فیلم همینجا تموم میشه...
یک ساعت بعد روبروی محل کار قلابی خورشید وایسادم. هیچ شرکتی اونجا نیست. صاحب واحد بغلی میگه سالهاست این شرکت تعطیل شده و بی سکنه اس. صاحبش اونجا رو مدتهاست که خالی گذاشته...سرتاسر وجودم خشم و نفرته... احساس میکنم رگهای گردنم هر لحظه ممکنه منفجر بشن...در حالیکه دندونامو به هم فشار میدم میرم سمت آسانسور...
من قبلا کارهایی کردم که اصلا بهشون افتخار نمیکنم ولی پشیمونم نیستم . کیا از من سربه راه تره ولی خب اونم اشتباهاتی کرده شاید اگه بگم یکی از اشتباهاتش اینه که کل زندگیم پشتمو خالی نکرده و همیشه رو حساب این که هست دست به هر کاری دلم میخواست میزدم، پر بی راه نگفتم.
کیا با یه دختری رابطه داره مدت طولانی ای هست . دختره دو رگه است مادرش ایرانی نیست و پدرشم فوت کرده نتیجه اینکه خیلی از مواقع کیا میره پیش اون یه جورایی دو تا خونه داره منم از تنهاییام یه استفاده ای میبرم بالاخره. بعضی وقتها چند نفر رو دعوت میکردم بشینیم پوکر بزنیم. شرط بندی. من هیچ وقت سر پول بازی نمیکنم بچه ها میگن به خاطر خساسته من اسمشو ماجراجویی میزارم. همیشه ایده های خلاقانه ای برای بازنده ها داشتم. از وقتی اون فیلم و دیدم همش ذهنم درگیر شده بود که یکی از بچه ها این کار رو کرده
قیافه خورشید خوب یادم نمونده . تمام چتها و مسیجهامم از تو گوشیم پاک کرده بود هیچ وقت اونقد جدی نگرفته بودمش که چیزی ازش سیو کنم فقط شماره شو داشتم که اونم فایده ای نداشت خاموش بود
یهو چیزی یادم افتاد عین یه حلقه گمشده
فرهاد و کسی برای کار بهم معرفی کرد پسر خوشتیپ و خوشگلی بود کار مدلینگم میکرد یه دفعه که دعوتمون کرده بود باغ کردان متوجه شدم با فرزانه دوست دختر سابقم تیک میزنه. خیلی هم پر رو بود تو کارم میخواست جنسهاشو دولا پهنا باهام حساب کنه به این نتیجه رسیدم که اگه حسابشو نرسم حسابی موی دماغم میشه. وقتی دیدمش گوشه باغ با فرزانه ست دیگه پاک قاطی کردم و همونجا واسش یه نقشه ای کشیدم. همین ماجرا هم باعث پایان رابطه من و فرزانه شد.

- رادمهر بهم زنگ زدن.
- کیا؟
- همون جریان دیگه ببین من باید امشب برم برج تهران قرار دارم فقط تو بدون جزییاتشو اس میزنم بهت
- افشین افشین طبقه 11؟
یهو مکث کرد: به تو ام زنگ زدن؟
- آره پس چرا گفت تنها بیا؟
- واسه همین بهم نگفتی؟
- نه الاغ همین الان زنگ زد دختره. بیا این جا
پشت خطی داشتم کیا بود. به افشین گفتم منتظرشم و قطعش کردم. خط کیا رو گرفتم ولی کیا جواب نداد
صدا رو نمیشناختم بهم گفت: ببین داداش کیا هم امشب قرار داره برج تهران ولی نمیتونه بیاد تو باید جای دو نفر بازی کنی و اگه ببازی جفتتون باختید و تاوانش و داداش گلت تنهایی میده
- گروگان گیری هم جزو قوانینه؟
- اسمش گروگان گیری نیست. کم کم با اصطلاحات آشنا میشی. قتل جزو قوانین نیست اما بدون بدترین چیزیم نیست که میتونه اتفاق بیوفته. سعی کن ببری
همه چیز تو ذهنم بهم خورد! خیلی سریع!
یعنی من و افشین باید میوفتادیم به جون هم! و من نمی تونستم کنار بکشم چون کیا تاوانشو می داد؟ البته کیا زیاد بخاطر من تاوان داده بود اما اینبار فرق می کرد...
اولین فکرم رو رد کردم که می گفت طبق برنامه بازی کنم
دومین فکر هم رد شد که بازی نکنم
باید کاری می کردم که اونا پیشبینی نکرده باشن! باید با هزینه ی کمتر هر سه تامون رو نجات می دادم.
فوری فکری به ذهنم رسید، زنگ زدم به یکی از رفقای خلافم و ساعت دقیق قرار ملاقات رو پایین برج تهران بهش دادم و اطلاعات کامل افشین رو ...
-داش فرامرز 5 تومن برای اینکه ساعدش بشکنه، نه خیلی ناجور
جون داداش فقط یه گوش مالی کوچیک
نه بابا بیشتر نشه لازمش داریم
نه آقا فرامرز عکس نمی خواد خودشو فوری ملاقات می کنم.
از این به بعد باید کارهایی رو انجام می دادم که اونا نمی تونستن پیش بینی کنن.
به یکی دیگه از بچه ها هم که اتفاقا تو برج تهران یک آپارتمان شیک داشت زنگ زدم و یه دروغ ناموسی تعریف کردم و گفتم امروز می رم تو شیکمشون و لطفا تو لابی بال C باش و اگه صدای دعوا و کتک کاری شنیدی فورا رنگ بزن 110
بعد با خونسردی رفتم سر قرار ...
به افشین زنگ زدم و گفتم که ساعت 7 اونجا باشه، اما خودم ساعت 6:30 توی طبقه 11 و بخش مورد نظر قرار بودم. چند دقیقه جلوی در خونه ها قدم زدم. سعی میکردم با شبیه سازی حالتی اتفاقی دستم رو به در خونه ها بکشم یا ضربه کوچیکی بزنم اما نه مثل در زدن.
شاید 5 دقیقه گذشت که در باز شد. فرهاد اونجا بود و وسط هال بزرگی که تقریبا خالی بود پشت میز گرد بزرگی نشسته بود. چیز دیگه ای جز یه آباژور کنار پنجره بزرگ به چشم نمیومد. گفتم خورشید کجاست؟! باید با تو بازی کنم؟
فرهاد گفت : همه با هم بازی میکنیم. نکنه اومدی سر خورشید بازی کنی؟ چقدر پیگیر اون شدی؟ فرزانه فکر میکرد تو عاشقی و داره به عشقت خیانت میکنه. عذاب وجدان داشت!..
فرهاد خیلی فرز و سریع مچش رو چرخوند و آورد جلوی صورتش و بعد دستاش رو گذاشت روی زانوهاش و جستی زد و بلد شد. اینقدر سریع که بعید میدونم ساعت رو دیده باشه. گفت : امروز بازی بازنده هاست. این مرحله به راحتی دور قبل نیست رادی جون! افشین دیگه کم کم میرسه.

یه ربع بیست دقیقه ای گذشت، هر دو ساکت نشسته بودیم اما صداهایی از اتاق های اطراف هال میومد. بعید میدونم تنها باشیم. موبایل فرهاد زنگ خورد. چندتا سوال کلی مثل چطور؟ کی؟ چرا؟ و ... پرسید و بعد قطع کرد. رو به من کرد و گفت : شر شد. بپر برو خونه، شانس آوردی دفعه بعد صدات میکنیم.
من گفتم : نمیتونی اینجا رو ترک کنی. من قانون های بازی رو می دونم، هر کس بازی رو ترک کنه باخته. برگرد سر جات بازی رو شروع کن.
فرهاد گفت : احمق میگم شر شده، شاخ بازی در نیار، حذف میشی. و غرغر کنان رفت به سمت در. اما من مطمئن و بدون هیچ تردیدی رفتم سراغش و محکم با مشت زدم توی صورتش و انداختمش روی زمین. نشستم روی گردنش و گفتم، یا برمیگردی سر جات یا سرت رو میبرم عوضی. دستم رو بردم پشت سرم که انگار جاسازی دارم.
صدای باز شدن در یکی از اتاقها اومد اما هر چی نگاه کردم کسی بیرون نیومد. گوشیم رو آوردم و بهش گفتم اعلام کن تو و افشین شکست خوردید، دوربینشو روشن کردم.
فرزانه اومد بیرون یه پیراهن تنگ و کوتاه پوشیده بود و موهاشو هم فر کرده بود با دیدنش خیلی جا خوردم خب بالاخره یه زمانی عاشقش بودم یه زمانی که خیلی هم دور نبود. ولی اون لحظه خشم بیشترین حسی بود که تجربه میکردم. بلند شدم
تکیه داده بود به چارچوب در فرهادم نیم خیز شد که بلند شه. گفت: اون یکی رو ناک اوت کردن
فرزانه گفت : مهم نیست حق با رادمهره بازی رو نمیشه خراب کرد
برگشتم به سمتش واای که چقد دلم میخواست بزنمش یه حس دیگه هم داشتم که سعی کردم پسش بزنم
رفتم سمت پنجره و به بیرون نگاه کردم ماشین پلیس پایین بود حتما به خاطر زد و خوردی بود که برای افشین ترتیب داده بودم.
رفتم اون سمت آپارتمان حدسم درست بود توی یه اتاق یه میز بود که برای بازی درانکن چکرز آماده شده بود شات ها هم پر بود. نشستم پشت میز فرهاد هم اومد بشینه
- بزار اون بشینه، امروز قرار بود دو تا بازی باشه من به جای خودم و کیا و یه طرف دیگه افشین. به اندازه کافی وقت داشتم با قوانین بازی آشنا شم. خب پس حالا من تعیین می کنم کی بازی کنه فرزانه جای جفتتون.
فرهاد میخواسته چیزی بگه که فرزانه اومد و کنار فرهاد ایستاد و گفت من بازی میکنم. گفتم شرط من اینه اگه باختی باید با من بیای
فرهاد گفت: کجا بیاد؟
- به هرجایی که من میگم یک ماه
فرزانه جا خورده بود. خودمم جا خوردم این نقشه ام نبود ولی اون لحظه داشتم به چیزهایی فک میکردم.
فرزانه گفت: تاوان باخت تورو هم کیامهر میده خب یه ماه بره با مالنا خوبه؟
- شرط من همینه یا بازی کنین یا اعلام باخت کنین
فرزانه نشست رو به روم
گفت واقعا اين چيزيه كه ميخواي؟ باشه. مشكلي ندارم.
به چشمهاي بي روح و چهره بي احساسش نگاهي انداختم حالم ازش بهم خورد حرف مزخرفی که زده بودم رو یه جورایی سعی کردم جمع کنم و گفتم : خوش خيالي اگه باور كني شرطم فقط اينه. در مورد بازی فرهاد اگه باختی يه يه نقطه از بدن فرهاد رو مشخص می کنم...
بعد چاقویی که برای احتیاط پشت کمرم جاساز کرده بودم رو گذاشتم روی میز ،
-از فاصله دو متري،ميزني اگه دقیقا همونجا نخوره بار دومو من پرت ميكنم. البته جایی رو انتخاب می کنم که باعث مرگ يا نقص عضو جدي نشه.
فرزانه خنده مستانه اي سرداد. خب در مورد تو نگران بار دوم نيستم. يادم نمياد قبلا خطا زده باشی. داشتم فكر ميكردم كجاي كيا رو نشونه بگیری بهتره.
يك ساعت از شروع بازي گذشته بود حسابي سرم داشت گيج ميرفت . فرزانه باز از روي مهره من پريد بدون بحث شات رو برداشتم ولاجرعه سر كشيدم.
هر کدوم ماها دو سه مهره بیشتر نداشتیم و بازی تهاجمی شده بود. سعی میکردیم با حرف زدن و کل کل حواس طرف مقابل رو پرت کنیم و در عین حال تمرکز نصفه و نیمه ای هم برای خودمون بخریم.
دو حرکت مونده به آخر و پیروز من قطعی شده بود. با خیال راحت تکیه زدم به صندلی و با لبخند آروم معناداری مثل کسایی که دارن از بالای عینک طرف رو نگاه میکنن از بالا ی چشم فرزانه رو نگاه میکردم، چند بار با همین ژست نگاهمو روی فرهاد و فرزانه چرخوندم. فرزانه بلاخره آخرین حرکتش رو کرد و آخرین مهره ش جایی قرار گرفت که با یک حرکت من اصطلاحا خورده میشد.
بلند شدم و ایستاده آخرین حرکت رو انجام دادم و شات آخر فرزانه رو برداشتم بردم سمت فرهاد، گفتم بیا بخور شاید کمکت کنه. این 2 برد به اسم ما ثبت میشه،
فرزانه چاقو رو بیار
فرزانه با نگاه دودلی رفت به سمت میز...
فرهاد برگشت و با فریاد گفت : احمق عقده ای، اصلا همچین چیزی نیست. تو غلط کردی، فک کردی شهر هرته؟
گفتم : اتفاقا عین قوانینه. این تازه اولشه یه کم جنبه داشته باش. هنوز کلی با هم کار داریم.
با دست به فرهاد اشاره کردم که بره بچسبه به دیوار.
فرزانه هم گفت، فرهاد باید بری، خودت میدونی که اگه نری چی میشه.
فرهاد با مکث و فحش های آبدار رفت به سمت دیوار...
کنار فرهاد وایسادم انگشت اشاره ام رو از روی تمام نقاط بدنش رد کردم و در نهایت رون پای راستش رو به فرزانه نشون دادم وگفتم اینجا.
فرزانه فی الفور چاقو رو پرت کرد و خورد به دیوار می دونستم عمدا اینکار رو کرده نوبت خودم بود روبروی فرهاد وایسادم درست زدم به هدف خون پاشید به اطراف و فرهاد با نعره بلندی خودش رو انداخت روی زمین.
یکم ترسیدم و دلم براش سوخت ولی نذاشتم چیزی توی چهرم مشخص بشه. به فرزانه گفتم خوب حالا نوبت توه، فعلا راه بیوفت
-فرهاد چی می شه؟ ممکنه بمیره!
-5 دقیقه بهت فرصت می دم که به یه آدم قابل اعتماد زنگ بزنی که بیاد جمش کنه، گرچه فکر می کنم حالش خیلی بهتر از اون شبی هست که من کتک خوردم.

فرزانه فورا به یکی زنگ زد و گفت باید نتیجه رو توی اپ موبایلم ثبت کنم.
گفتم بذار ببینم
- تو مجاز نیستی ببینی
- خوب الان دیگه مجاز شدم در ضمن اگر هر زمانی که بتونی کاری کنی که منم از این برنامه ها روی موبایلم داشته باشم با دسترسی کامل، اونوقت از اینکه یکماه با من باشی معاف می شی!
- کثافت! فکر کردم هنوز منو دوست داری!
- آره خیلی
اومدیم بیرون دستشو محکم گرفته بودم که در نره نشوندمش رو صندلی و راه افتادیم گفتم: کیا رو کی آزاد میکنین؟
- کیا رو که ما نگرفتیم ولی تا تو برسی خونه اونم اونجاست
- تلفنم زنگ خورد: بله؟
- سلام پسر به جمع برنده ها خوش اومدی
- سلام کیا رو کی آزاد میکنین
- کیا خونه منتظرته داداش
- خوبه چون اگه غیر از این بود واسه این دختره بد میشد
--گوش کن داداش اون بازی کرده و باخته برام شرط رو اجرا کن کاملا هم منصفانه است. حالا واسه مرحله بعد یه ماه دیگه منتظر تماس باش.
و قطع کرد. برنده یک ماه و بازنده دو ماه بعد میتونست دوباره بازی کنه.
به فرزانه گفتم این کی بود؟
- یه رییس نمیدونم کیه
زدم کنار و مچ دستشو محکم گرفتمو فشار دادم: تو چی میدونی از اینها
- به خدا...( محکمتر فشار دادم)....وای ولم کن الاغ...(زد زیر گریه)
- ننه من غریبم بازی در نیار
درحالی سعی میکرد خودشو از دستم آزاد کنه با دست دیگه گلوشو گرفتم و بدون اینکه فشاری بهش وارد کنم با ساعدم به قفسه سینه اش فشار آوردم ترسیده بود فکر کرده بود میکشمش گفت: ببین رادمهر منم مثل تو ناخواسته پام به بازی باز شد راستش ماجرای من و فرهادم یه بازی بود
- چی؟