بقیه داستانو بنویس ...

سلام دوستان همینطور که از اسم تاپیک مشخصه هدف این تاپیک تقویت داستان نویسی و صد البته ارتقای قدرت تخیل افراده . تو این تاپیک یه داستان شروع میشه و  شما میتونید ادامه ی اون داستانو با تخیل خودتون رقم بزنید و اتفاقات و احساسات و ماجراهای جدید رو به داستان اضافه کنید .

قوانین تاپیک: ادامه داستان باید حداقل یه خط و حداکثر پنج خط باشه . هر کسی که میخواد ادامه داستانو بنویسه اول یه پست میذاره و اعلام آمادگی میکنه و بعد تو پست بعدی ادامه داستانو مینویسه تا در حین تایپ کردن ادامه داستان یه نفر دیگه ادامشو زودتر نذاره و همه چی قاطی نشه . داستانو جوری بنویسید که وابسته به جنسیت خاصی نباشه تا هم خانمها و هم آقایون بتونن خودشونو بذارن جای شخصیت اصلی داستان و اتفاقات رو دنبال کنن .

منتظر حضور گرمتون توی این تاپیک هستیم

نام داستان : بی آغار، بی پایان

قسمت اول، نویسنده بهزاد لابی

محل داستان : دزرت لند

نسیم بسیار ملایمی برای لحظاتی وزید. همین اندازه کافی بود تا رومل گودریان، پادشاه دزرت لند حس مطبوع آن را در گرمای تاسبتان دزرت لند که طاقت فرصا بود احساس کند و نگاهش به سمت باغچه های باریکی که دورتادور حیاط ورودی اصلی کاخ پادشهایش مثل مسیر حرکت پیاده ها کشیده شده بود بچرخد و حرکت نامحسوس برگهای درخت ها و بوته های آنرا نگاه کند.

رومل گودریان به همراه مشاور عملیاتیش اِروین مونتانا در حال رفتن به سمت تالار اصلی جلسات بود. یکی از بخش های تحت فرماندهی او توسط یاغی های بیابان محاصره شده بود، زمان کافی برای فرستادن نیروهای ارتش از نزدیک ترین مقر به آن بخش هم وجود نداشت و مشاوران شاه گرد هم آمده بودند تا راه حلی برای این گرفتاری پیدا کنند. فرستاده ای از سمت آن بخش قبلا توضیحات کافی را برای مشاور عملیاتی پادشاه ارائه داده بود و اکنون زمان اتخاذ تصمیم نهایی بود.

پادشاه و مشاور عملیاتی، اِروین مونتانا وارد تالار شدند. معمولا اینگونه جلسات که از اهمیت کمتری برخوردار بود را مشاور عملیاتی رهبری میکرد به همین دلیل حتی وزیر اصلی شاه نیز در جلسه حضور نداشت. اما امروز پادشاه به بهانه این جلسه میخواست به دیگر مشاورانش مسئله مهمی را گوشزد کند. برای همین خبر داده بود که زمان اتخاذ تصمیم نهایی به تالار خواهد رفت.

اِروین مونتانا مرد تقریبا 40 ساله، قد بلند و تنومندی با چشمان نافذ آبی رنگ بود. موهای مشکی خود را همیشه خیلی کوتاه نگه میداشت و وظیفه اصلیش هماهنگ کردن بخش های مختلف حکومت در خارج از کاخ بود. به همین دلیل ارتباطات وسیعی با بخش های مختلف از فرماندهان نظامی گرفته، تا نیروهای امنیتی، بزرگان بازار و بخش های دیگر داشت. 

پادشاه رومل گودریان به او اعتماد ویژه ای داشت و در اخد تصمیمات بسیار حساس نیست او را شرکت می داد.

پادشاه روی صندلی اصلی میز بزرگ چوبی تالار نشست. پس از او مشاور 3 مشاور دیگر که از قبل آنجا جمع شده بودند به همراه مشاور عملیاتی نشستند.

اِروین مونتانا دوباره شرحی از واقعه داد و اضافه کرد : یاغی ها نمیخواستن وارد شهر بشن، میدونن که با انتقام سختی روبرو میشن. برای همین دنبال گرفتن پول و طلا و آب هستن. اما مردم درومانی اینبار حاضر نیستن زیر بار برن. برای همین یاغی ها به خاطر بقاشونم که شده حتما به شهر حمله میکنن ...

اسپروس(صنوبر) قبل از طلوع از خواب برخواست زودتر از همیشه هنوز یک ساعتی تا طلوع آفتاب مانده بود از رختخوابش بیرون امد و به سمت پنجره رفت تا آنرا ببندد جشن تابستانی تازه هفته پیش تمام شده بود اما سوز سرما خبر از نزدیک شدن پاییز میداد. اسپروس سحرخیز و کوشا بود صبح ها زود بیدار میشد پشت میزش مینشست و چنتایی نامه مینوشت همیشه دوست داشت مستقیما به امور امپراطوری رسیدگی کند هرچند وجود رشته کوهای به هم پیوسته عبور و مرور را در امپراطوری مشکل میکرد و امپراطوری او به همین خاطر از امپراطوری های دیگر کوچک تر ولی امن تر بود کمتر کسی توانایی تحمل زمستانهای سیلور پاین را داشت . مناطق کمی که مناسب کشت گندم باشد وجود داشت بنابراین گندم برای پاین لند حکم طلا را داشت . اسپروس در این مدت کوتاهی که از تاج گذاری اش میگذشت اولین هدفش را در پر کردن سیلوهای گندم قرار داده بود تا در مواقع لزوم کشور را از قحطی نجات دهد. اما امپراطوری مملو بود از معادن فلزات و سنگهای گرانبها که کمتر کسی از آنها خبر داشت . سلسله مونته گرو از ابتدا سیاست را بر آن قرار داده بود که استخراج از معادن آرام و بی سرو صدا باشد تا مردم و دشمنان را به طمع ننیدازد. اسپارک  نزدیکترین مشاور اسپروس بود که همیشه در زمان پادشاهی پدرشان نیز مواقعی که امپراطور در جنگ ها حضور داشت پایتخت را اداره میکرد اسپارک زن سیاستمدار و قابلی بود که از سن کم به دربار راه پیدا کرده بود هیچ کس ورود او را به یاد نداشت تنها چیزی که در خاطره ها بود بازی های اسپارک و اسپروس بود که از سن کم همبازی هم بودند . اسپروس آخرین حکم ان روز را نوشت و از پشت میزش برخواست تا لباس بپوشد. قصر پادشاهی آن روز در هیجان و ترس فرو رفته بود ولی هیچ کس راجع به علت آن حرفی نمیزد. اسپروس بعد از خوردن صبحانه خواست تا به اسپراک اطلاع دهند که او منتظر اوست. اسپروس و اسپارک در محوطه قلعه قدم میزدند و صحبت میکردند.
اسپارک گفت: با توجه به چیزهایی که گفتم به نظرم باید فعلا استخراج و متوقف کنیم اگه ریورزلند به دزرت لند حمله کنه ما این وسط میتونیم تجارتمونو گسترش بدیم
- بهترین زمان تجارت در جنگهاست. ولی هنوز که حمله ای صورت نگرفته؟
- نه هنوز نه . من یه فکری دارم. بهتر نیست یه پیغام برای رومل گودریان بفرستیم و پیشنهاد افزایش خرید و فروش بدیم؟ میتونیم یه کمی از مالیات واردات و کم کنیم که این کار سریع تر صورت بگیره
- نه نه نمیخوام تا قبل از شروع جنگ ما موضعمونو مشخص کنیم بهتر کنار بمونیم و شاهد باشیم
اسپارک لب ورچید و ایستاد اسپروس هم ایستاد . اسپروس گفت: مگر اینکه سری باشه هیچ اقلیمی نباید از دوستی ما با سایر اقلیم ها با خبر بشه
اسپارک گفت: حتما ترتیبشو میدم. امممم
- چی شده؟
- مردم میترسن متوجه نگاهشون نشدی؟
- همیشه قبل از وقوع جنگ همینه ولی ما جامون بین این کوه ها امنه گفتم یه یک بفرستن که اریک ماندرو بیاد اینجا
اریک ماندرو یکی از مشاوران اسپروس در زمینه کشورداری بود مرد جا افتاده و با تجربه ای که در جنگهای قبلی لیاقتش را ثابت کرده بود.

اریک ماندرو مرد یک جا ماندن نبود ولی قول داده بود خیلی از قلعه دور نشود دوروز بعد به قلعه پادشاهی رسید و درحالی که اسپروس و اسپارک در تالار صحبت میکردند خبر ورودش را دادند. اریک حدودا پنجاه ساله و در زمینه کشور داری بسیار باتجربه بود و در دوران امپراطوری پدر اسپروس نیز از مشاوران نزدیک امپراطور بود .
- خب ماندرو کجا بودی؟ از اوضاع و احوال مردم بگو
- سرورم خبرهایی رسیده که جنگ نزدیکه مردم ترسیده اند همیشه تو جنگهایی که پیش میاد مردم صلح دوست ما متضرر شده اند
- اینبار اوضاع فرق خواهد کرد نباید بزاریم آتش جنگ مردم ما رو هم بسوزونه اوضاع دریاچه قو چطوره
دریاچه قو دریاچه بسیار بزرگی بود که از چهار طرف به هر چهار اقلیم راه داشت تمامی اقلیم ها نیروی دریایی شان را در آنجا پرورش میدادند و در واقع محل اتصال شمال و جنوب و همچنین شرق و غرب فقط این دریاچه بود . این دریاچه از دیرباز محل اختلاف سرزمین دزرت لند و ریورلند بود زیرا که در ریورز لند مردم با دیدن رودخانه پر آبی که به دریاچه میریخت معتقد بودند که بزرگترین منبع تغذیه دریاچه رودخانه وایلدست است و بزرگترین استفاده کننده از آب دریاچه دزرت لند است و در دزرت لند مردم با اشاره به طول ساحل کوتاهی که با دریاچه داشتند( کوتاهترین ساحل در میان چهار اقلیم و کمترین میزان دسترسی به دریاچه) اصلا خود را مغنی از آب دریاچه نمیدانستند و از ابتدا نیز سیاست را به وابستگی به آب آن قرار نداده بودند . در این میان سیلور پاین تنها اقلیمی بود که بیشترین استفاده را از دریاچه میبرد زیرا که ماهی های سمت شمال دریاچه در هیچ نقطه دیگری پیدا نمیشد و منبع اصلی غذایی بسیاری از مردم سیلور پاین بود. درصورت بروز جنگ اگر جنگ به دریا کشیده میشد و ماهیگیری مختل میشد و مردم متضرر میشدند.
اریک گفت: خیلی بعیده جنگ بکشه به دریا مگر اینکه رومل گودریان برگی رو کنه که اجدادش تا حالا ازش استفاده نکردند. دزرت لند نیروی دریایی قوی ای نداره در ضمن اونها کیلومترها مرز مشترک با ریورز لند دارن چرا باید بیان سمت دریا؟
اسپارک گفت: تو میدونی از کی راه رودخانه های ریورز لند به دزرت لند بسته شده؟
اریک نفس عمیقی کشید و اجازه خواست بنشیند اسپارک و اسپروس در حال قدم زدن در تالار بودند ولی اریک خسته بود دو شب گذشته را پشت اسب گذرانده بود. اسپروس با دست اشاره کرد که میتواند بنشیند. او نشست و پاهایش را رو هم انداخت سپس گفت: بانوی من این ماجرا رو باید از تاریخدانها بپرسید. نمیدونم شاید 100 سال پیش شایدم خیلی قبل تر. در واقع دزرت لند و ریورز لند در دوران باستان متعلق به یک امپراطوری بود
اسپروس گفت: امپراطوری شاردلانی
- بله امپراطوری شاردلانی که بعد از کشته شدن شاردلان بزرگ بین پسرانش مارگون و گودریان تقسیم شد از اینجای ماجرا به بعد یه کم افسانه و واقعیت با هم ترکیب میشن و افسانه چنان واقعیت و میپوشونه که نمیشه راست و دروغ و تشخیص داد. در داستانها اومده که گودریان به برادر بزرگترش خیانت میکنه و مارگون برای تنبیه برادر کوچکتر دستور میده رودخانه ها از مسیرشون به سمت جنوب منحرف کنن و بر روی بعضی دیگر سد ببندد تا آب به سرزمین برادرش نرسه و از اون موقع است که دریاچه قو شکل گرفت. که البته شخصا معتقدم این تیکه آخرش فقط غلو ریور لندیاست
اسپروس و اسپارک خندیدند. اریک ادامه داد: ولی تاریخ دزرت لند وجود هرگونه خیانتی رو منتفی میدونه و معتقدند سرزمین برادر کوچکتر همیشه و از ازل بیابانی بوده و اونها تنها افرادی هستند که زبان بیابان رو میفهمند و میتونند اونجا زندگی کنند و تمام دانش زندگی در بیابان رو هم گودریان بزرگ که بنیان گذار امپراطوریشون بوده بهشون منتقل کرده. اونها گودریان بزرگ رو بسیار ستایش میکنند و برای فرزندانش احترام زیادی قائلند. گودریان از جانش برای مردمش میگذشت
اسپارک گفت: مردم دزرت لند تنها مردمی اند که به تجارت جواهرات ما به منطقه شون بی اعتنا هستند درواقع علاقه ای به جواهرات ندارند
اریک گفت: اونها مردم بیابانن
اسپارک ادامه داد: برخلاف مردم سرزمین هزار آفتاب تجارت جواهر به اون سمت خیلی پر سوده. برای همین قاچاقچیان جواهر همگی به سمت شرق میرن.
اریک که از علت علاقه اسپارک به تجارت بی اطلاع بود گفت: سرورم در شرایط کنونی چه دستوری میدین؟
اسپروس کمی مکث کرد و گفت: قبل از رسیدن تو من خیلی فکر کردم به نظرم الان در مرحله اول باید امنیت ماهیگیرانمون و در اولویت قرار بدیم
اریک گفت: پس بهتره دستور بدین نیروهای امنیتی دریاچه رو دوبرابر کنن
اسپارک گفت من با فرمانده نیروی دریایی صحبت میکنم
اسپروس گفت: اسپارک فراموش نکن که قضیه تجارت هنوز منتفی نشده باید راهی براش پیدا کنیم
اریک با نگاه استفهام آمیز به اسپروس مینگریست. اسپارک تعظیم کوتاهی کرد و تالار را ترک کرد تا اسپروس ماجرا را برای مشاور اعظمش تعریف کند.

گروه اول سواره نظام ریورز لند به نزدیکی های ماستران رسیده بود، همین یک هفته کافی بود تا تابستان کم کم رنگ ببازد و غروب هوای خنکی در نزدیکی های ماستران ایجاد شود. قسمت های مرکزی و جنوبی دزرت لند اما تنها دو سه ماهی هوا کمی خنک میشد و بارش باران به ندرت در فصول دیگر اتفاق میفتاد اما شدت آن همیشه زیاد و اغلب مخرب بود.
خبر حرکت سواره نظام و پیاده نظامهای ریورز لند خیلی زود به دِیمانیا پایخت دزرت لند رسید. رومل گدوریان میدانست که شاردل آنقدر دانا هست که رویای فتح کامل دزرت لند را در سر نپروراند. با روشهای اطلاعاتی مختلف سخت در تلاش برای پیدا کردن هدف و دلیل اصلی این تهاجم بود.
تالار اصلی اینبار با حضور تمامی مشاوران تشکیل جلسه داده بود. لرد مارتین لودویک لیدمَن وزیر اعظم شاه گودریان در سر دیگر میز بزرگ تالار نشسته بود.
مارتین لودویک لیدمن حدودا 60 ساله بود، مردی آرام اما با چهره ای عصبی و اخمو، موهای یکدست سفید و ابروهای خاکستری رنگ. قد بلند و لاغر اندام بود و ازینکه بخواهد افکارش را برای دیگران توضیح بدهد موذب میشد. با این حال در کمک به رومل گودریان هیچوقت کم نمیگذاشت و سختی مضاعفی را برای این موضوع تحمل میکرد.
لودویک لیدمن گفت : این جنگ در حال حاضر برای هیچ کدوم از اقلیم ها مناسب نیست. ما تازه فرصت مناسبی داشتیم که با سیلور پاین ها روابطمون رو مستحکم کنیم. خیلی وقت بود که ما نقطه مشترک خاصی بین اقلیم هامون برای گسترش روابط پیدا نمیکردیم، اما به نظر میرسه سیلور پاین ممکنه منابع دیگری جز جواهرات هم داشته باشه و در حال حاضر ازینکه با صادر کردن اونا روابطش رو گسترش بده استقبال میکنه. اسپروس کمی از شاهان قبلی جاه طلب تر هست و به نسبت مردم صلح طلبی که دارن میخواد از روش های غیر سیاسی اقلیمش رو به جلو ببره.
کارشان شابین فرمانده ارتش دزرت لند اضافه کرد : در ضمن اونا استفاده ی زیادی از دریاچه قو میکنن، اگه ما بتونیم جنگ رو ضاهرا به سمت دریاچه گسترش بدیم، دخالت اونها توی جنگ بیشتر میشه و بیشتر سعی میکنن که جلوی طولانی شدن این موضوع رو بگیرن.
رومل گودریان خطاب به اروین مونتانا گفت : اکسیموس ها در چه وضعیتی هستن؟
مونتانا : اونا هم شروع کردن به مستحکم کردن قدرت درونیشون، میخوان هزینه نبرد رو بالا ببرن و رفاه و قدرت بیشتری برای شهرهاشون ایجاد کنن. اما منابع فلزی و همینطور جواهرات گرانبها در سرزمین اکسیموس به وفور پیدا نمیشه. ولی ما قبلا منابعمون رو بیشتر با ریورز لند که منابع آبی داشت بیشتر تجارت میکردیم. حالا باید به فکر پر کردن سیلوهامون هم باشیم.
رومل گودریان گفت : این جنگ نکته منفی برای اکسیموس ها نداره و احتمالا ازش استقبال میکنن، پس بهتره که ما فعلا حرکت عجولانه ای انجام ندیم. مردم و سربازهای دزرت لند عادت کردن که از هرچیزی که روی زمین جایی که هستن وجود داره تغذیه کنن. مشکلی پیش نمیاد ...